Van de Wahiba woestijn naar de zee.

Safari Desert Camp
Een woestijn saai? Nee hoor! Het was een unieke ervaring te slapen in de woestijn, 35 km van een dorpje aan de rand van de Wahiba dessert. Heerlijk om 's nachts even naar buiten te gaan en een schitterende sterrenhemel te bewonderen. Geen elektriciteit, het privé toilet in openlucht onder de sterrenhemel. Het is verwonderlijk dat er vochtigheid in de lucht hangt. De voorruit van de wagen was geheel bedekt met vochtdruppels. Er werd een ontbijt met eitjes geserveerd, dit midden in de woestijn.

Programma voor vandaag:

Dessert crossing
Overzet met de ferry naar Masirah Island.

Na een nachtje slapen in de hut.

Ontbijt in het camp.

Rijden in de woestijn: Desert crossing

De afspraak was dat we om 09.00 hr. met een gids verder door de woestijn zouden rijden. Zoals tot nu toe steeds het geval was, is men vroeger op de afspraak. Zo ook Said, een Omani gids. We vertrokken dan ook om 08.40 hr met Said aan het stuur. Ik wou rustig genieten van het uitzicht: zand, zand, en nog meer zand.

Afscheid van het camp in de woestijn.

Bandenspanning.
De regel is dat men de bandenspanning verlaagt om door het zand te rijden. Vermits dat gisteren niet gebeurd was, zat er niets anders op dan met volle bandenspanning door de woestijn te vlammen. Het werd een onvergetelijke ervaring. 130 km door een zandwoestijn, richting zuid-oost naar de oostkust van Oman. We vermoeden dat het aangeraden is om de bandenspanning niet te verlagen als men de route naar de zee neemt. Het zal niet eenvoudig zijn om nog een garage te Qihayd te vinden die de spanning terug normaal kan zetten. De temperatuur in de wagen liep op tot 37°, met airco.

Met Said, gids/driver in de woestijn.

Zandwoestijn crossing
De gids heeft veel ervaring om door de woestijn, het losse zand en de zandduinen te rijden. Soms tegen 80 km/hr, soms ploegend door het zand. De motor tot hoog in het toerental jagen om boven op een zandheuvel te geraken. Hier en daar enkele kamelen, in de verte een bedoeïen-tent, en verder niets om zich te oriënteren. Men is volledig afhankelijk van de gids.

In de Wahiba woestijn.

In de Wahiba dessert.

Kustweg naar Shannah.
Na 2 uur 45 minuten bereikten we om 11.20 uur aan de oostkust enkele hutten. Het wordt Qihayd genoemd. Hier nam de gids afscheid en konden we zelf verder rijden langs de kustweg richting zuiden. De gids tracht dan via liften om terug naar zijn standplaats te geraken.

We reden dan zuidwaarts door de zoutvlaktes naar een plaatsje Shannah waar we een ferry naar het eiland Masirah moesten nemen.

Met de ferry van Shannah naar Masirah eiland.
Bij aankomst te Shannah rond 12.10 en na 195 km lag er een veerboot te wachten. We konden er als 3de wagen op. In totaal kunnen er op deze ferryboot 12 wagens, 10 geiten, een paar kamelen en nog enkele mensen gestapeld worden. Of de ferry een uurschema heeft weten we niet. Hij vertrekt als hij volgeladen is.

Ferry met 12 wagens en 10 geiten.

Na een half uurtje was het zover en vertrokken we om 12.40 de zee op naar het eiland Masirah. Afwachten hoe rustig de zee hier is. De overtocht zou een kleine 2 uur duren. De overtocht van de zeestraat bedraagt 16 km.

Op de ferry tussen het vasteland en Masirah, een 20 km in zee.

Het was ongeveer 1 uur 45 min. varen op een rimpelloze zee tot we om 14.30 hr. aanlegden te Hilf, de (hoofd)stad op Masirah.

Masirah Island Resort Hotel.

Te 15.00 hr konden we inchecken in het hotel: Masirah Island Resort Hotel. Een luxueus 4* resort hotel, met maar enkele gasten. Vermoedelijk slechts door 6 kamers bezet. Genoeg ervaringen opgedaan vandaag en dan wat gerelaxt aan het zwembad.